Svaka druga žena u Srbiji doživela je neki oblik rodno zasnovanog nasilja od strane partnera, pokazuju podaci istraživanja koje je sproveo OEBS.
Istraživanje koje je sprovelo udruženje Romski centar za žene i decu Daje, 2019. godine, pokazuje da je više od dve trećine Romkinja bilo izloženo psihološkom nasilju najmanje jednom u toku života, a isti procenat romskih žena ima iskustvo fizičkog nasilja. Svaka četvrta Romkinja je najmanje jednom tokom života bila prinuđena na seksualni odnos. Čak 40% Romkinja izloženo je ekonomskom nasilju od strane partnera.
Istraživanje pod nazivom “Partnersko nasilje nad Romkinjama u Rasinskom okrugu” sprovedeno je u periodu maj – jun 2019. godine u pet opština: Kruševac, Trstenik, Brus, Ćićevac i Aleksinac a realizovao ga je tim Udruženja “Romani cikna”. Sprovedeno je u romskim naseljima na uzorku od 200 punoletnih Romkinja, koje su metodom slučajnog odabira prihvatile razgovor. Broj ispitanica u opštinama uslovljen je ukupnim brojem stanovnika i brojem stanovnika romske nacionalnosti po podacima poslednjeg popisa iz 2011. godine.
Od ukupnog broja ispitanica od 18 do 20 godina zastupljeno je 14%, od 21 do 35 godina 29,5%, od 36 do 49 godina 31% i od 50 i više godina 25,5%. U istraživanju je najveći broj žena koje su u bračnoj i vanbračnoj zajednici – 70,5%. Nikada se nije udavalo 8%, razvedenih je 8% a 8% žena su udovice.
Većina ispitanica u istraživanju, 91%, zna šta je nasilje ali 22% njih nije znalo da ga opiše. Najveći broj ispitanica, njih 90%, prepoznaje fizičko nasilje, psihičko 74,5%, ekonomsko 31%, seksualno 45,5% dok proganjanje prepoznaje 31%.
Lokalna strategija za unapređenje položaja Roma doneta je 2016. godine i sadrži dva strateška cilja: unapređivanje socijalnog statusa romske populacije putem osnaživanja u oblasti obrazovanja, zapošljavanja, zdravstva i stanovanja i razvijanje programa osnaživanja romske populacije za prevazilaženje siromaštva korišćenjem individulanih mogućnosti i kapaciteta zajednice. Nije rodno osetljiva i nije prepoznat značaj poštovanja ženskih ljudskih prava.
Upitane da li znaju kome se treba obratiti za pomoć čak 63% ispitanica u odgovorima navodi policiju a samo 7% Centar za socijalni rad dok pravosudne organe i SOS telefon navodi samo 1%. Od 14% žena koje su prijavile nasilje nekoj od institucija ili organizaciji najveći broj je prijavio policiji. Nijedna žena nije zatražila pomoć zdravstvenih službi iako su neke od njih pretrpele teže fizičke povrede.
“Podaci pokazuju da je nasilje nad Romkinjama veoma prisutno, da žive u porodicama gde je nasilje gotovo sastavni deo svakodnevice i prihvaćeno kao “normalna” pojava. To čini ovaj društveni problem još opasnijim“, ističu u “Romani cikni”.
Od ukupnog broja žena koje su doživele neki od oblika partnerskog nasilja njih 56% je bilo napadnuto pred decom. Najveći broj nije se usudio da prijavi nasilje, najčešće zbog straha od odmazde od strane partnera, ali su prisutne i izjave o emocijama koje imaju, i da bi sredina doživela kao izdaju.
Od ukupnog broja žena koje su prijavile nasilje, najviše ih je iz Kruševca – 34%, a najmanje iz Brusa, samo 11%, što verovatno govori o stepenu emancipacije ali i informisanosti.
“Ono što je neophodno kako bi se Romkinje ohrabrile da prijavljuju nasilje jeste planiranje aktivnosti na prevenciji, uz uključivanje svih aktera u zaštiti: romskih nevladnih organizacija, SOS telefona, centra za socijalni rad, policije, tužilaštva, zdravstvenih i obrazovnih institucija. Preventivne programe je potrebno sprovoditi u romskim zajednicama, participativno sa ženama i muškarcima svih uzrasta, u kontinuitetu, definisati indikatore za praćenje i transparentno ih predstavljati romskoj i široj zajednici”, dodaju aktivistkinje “Romani cikne”.
Izvor: Istraživanje “Partnersko nasilje nad Romkinjama u Rasinskom okrugu”, Romani cikna
Comments are closed.