Na današnji dan, 20. oktobra 2003. godine, u Beogradu je preminuo “kralj komedije” Miodrag Petrović Čkalja.
Miodrag Petrović je rođen 1. aprila 1924. godine u Kruševcu. Bio je četvrto dete Čedomira i Hristine – Tine Petrović. Sudbina je htela da se najveći komičar bivše Jugoslavije rodi 1. aprila, na dan šale. Porodica Petrović živela je u Balšićevoj ulici u Kruševcu. U rodnom gradu završio je gimnaziju, gde je i počeo da se bavi glumom – u dramskoj sekciji.
U vreme Drugog svetskog rata nalazio se Kulturno-prosvetnoj ekipi 47. divizije NOVJ. Nakon rata i demobilizacije upisuje studije veterine u Beogradu. Nastavlja da se bavi glumom u KUD “Ivo Lola Ribar”.
Godine 1946. Čkalja postaje član Dramskog studija Radio Beograda, gde i počinje njegova popularnost učestvovanjem u emisiji “Veselo veče”.
Od 1951. do 1977. godine bio je član Humorističkog pozorišta u Beogradu. Glumi i u prvoj seriji Televizije Beograd – “Servisna stanica”, od 1959. godine. U toj seriji se proslavio tumačeći lik kuvara Jordana.
U pozorištu, između ostalog, igra u predstavi “Bog je umro uzalud” (snimljen i film) i antologijskoj komediji Dragutina Dobričanina “Zajednički stan” (kasnije je snimljena i TV verzija).
Od 1976. godine imao je status slobodnog umetnika.
Ostvario je veliki broj uloga na filmu i u TV serijama. Najbolje uloge ostvario je u serijama “Servisna stanica” (1959), “Ljubav na seoski način” (1970), “Kamiondžije” (1972), “Vruć vetar” (1980) i “Kamiondžije 2” (1983), kao i u filmovima “Orlovi rano lete” (1966), “Bog je umro uzalud” (1969), “Paja i Jare” (1973), “Avanture Borivoja Šurdilovića” (1980) i “Kamiondžije opet voze” (1984).
Imao je uspešnu saradnju sa kolegom Mijom Aleksićem.
Dobitnik je više nagrada: 1974. je dobio Sterijinu nagradu, 1977. Sedmojulsku nagradu, 1991. Nušićevu nagradu za životno delo, 1995. RTS-ovu nagradu za životno delo, “Zlatnog ćurana” za životno delo na danima komedije u Jagodini…
Poslednje godine života proveo je tiho, povukavši se iz javnog života. Javno se angažovao 2000. godine u predizbornoj kampanji demokratskih snaga.
Godine 2002. je dobio nagradu za životno delo “Car Konstantin”, a govorom na dodeli potresao je sve prisutne – kraj života dočekao je u bedi.
“Da sam u Americi, i da sam primio ovako veliku nagradu zahvalio bih se, prvo svojoj ženi, pa deci, pa tašti, zatim producentu i reditelju. Ali, pošto sam, srećom, u svojoj dragoj zemlji Srbiji, zahvaljujem se, prvo, svom šefu samoposluge što mi, ponekad, odvoji penzionersku kosku, pa komšinici u baraci koja mi ostavi mleko ispod tezge, pa mom poštaru koji mi uvek, na vreme sa zakašnjenjem, donese penziju. Da nije bilo njih, ne bih bio ovde”, rekao je glumac 2002. godine na dodeli nagrade “Car Konstantin”.
Umro je 20. oktobra 2003. godine u Beogradu, u 80. godini života.
U Kruševcu, u Balšićevoj ulici, pred kućom u kojoj je rođen, 2005. godine podignut mu je spomenik.
Nekadašnja ulica Milanka Kušića, na Zvezdari u Beogradu, od novembra 2006. godine zove se po Miodragu Petroviću Čkalji.
U rodnom gradu po Čkalji je nazvana ulica u Koševima.
Comments are closed.